بیمارستان ثبت ملی شده مسیح کرمانشاه، به عنوان دومین بیمارستان تاریخی کشور، روز چهارشنبه، دوم خرداد ماه، توسط مالک آن با بیل مکانیکی کاملاً  تخریب شد. این بیمارستان توسط میسیونرهای آمریکایی کلیسای مشایخی بنیاد گذاشته شده بود و این بنای تاریخی را مارکار گالستیانس معروف به ال‌گال، معمار معروف ارمنی‌تبار ساخته بود.

سایتی ضمن انتشار این خبر افزود «مدیران وزارت میراث فرهنگی در واکنش به این تخریب باز هم وعده شکایت از تخریبگران دادند، شکایت‌های بی‌سرانجامی که وزارت میراث در آن‌ها رکورددار است.» شهرداری و میراث فرهنگیُ تقصیرتخریب این بنای تاریخی را به گردن هم انداخته‌اند.

رسانه‌های داخل کشور با انتشار این خبر از قول کیومرث خانی لعل آبادی، معاون میراث فرهنگی کرمانشاه نوشتند که بیمارستان مسیح «در سال ۱۳۸۲ به عنوان یک بنای ارزشمند به ثبت ملی رسید، اما با توجه به موقعیت بسیار خوب بنا در داخل شهر مالک آن با تلاش‌های فراوان توانست در اوایل دهه ۹۰ آن را از فهرست بناهای ثبت ملی شده ایران خارج کند. مالک بنا طی حدود یک دهه تلاش‌های زیادی برای تخریب بنا انجام داد و مسئولین وقت میراث فرهنگی باتوجه به اهمیت بنا با تلاش فراوانی توانستند سال ۱۳۹۹ آن را دوباره در فهرست بناهای ثبت ملی شده ایران قرار دهند.»

وی افزود: «مالک بنا طی دو سه سال گذشته با شکایت در دیوان عدالت اداری بدنبال خروج مجدد این بنا از فهرست آثار ثبت ملی شده ایران بود که موفق به این کار نشد و به نظر می‌رسد با در دست داشتن همین شکایت توانسته از شهرداری مجوز تخریب آن را بگیرد.»

این سخنان درحالی بیان می‌شود که سیروس رضایی معاون شهرسازی شهرداری منظقه چهار کرمانشاه در این مورد حتی دادن مجوز را لازم ندانسته و گفته است: «سازه‌ای به شکل ساختمان وجود ندارد که نیاز به صدور مجوز تخریب داشته باشد. تنها چند دیوار ایستاده و یک زیر زمین مخروبه که جای کارتن‌خواب‌ها و افراد بی‌خانمان شده از بیمارستان مسیح به جای مانده است.»

وی افزود «وقتی میراث رسیدگی نمی‌کند باید چه کار کرد. ضمن اینکه هیچ بنایی وجود نداشت …از طرفی میراث اگر نگران بناهای تاریخی است چرا نگهبان نگذاشته و چرا از این بناها محافظت نمی‌کند و چرا آنها را بازسازی نمی‌کند و چرا جلوی ورود افراد کارتون خواب را نمی‌گیرد»

این بیمارستان به نام «دکتر مرادیان»، آخرین مدیر این بیمارستان، و «مریض خانه آمریکایی‌ها» هم معروف بود.

خدمات پزشکی میسیونرهای مسیحی که از دهه سی قرن نوزدهم میلادی با فعالیت مبشران و پزشکان کلیسای پروتستان مشایخی در ارومیه آغاز شده بود، به شهرهای مختلف ایران گسترش یافت. دکتر بلانش ویلسون استد، همسر کشیش استد، فعالیت‌های پزشکی در کرمانشاه را در سال ۱۹۱۰ میلادی آغاز کرد. این زوج مسیحی همچنین در دوران قحطی ۱۹۱۸–۱۹۱۹ مراقبت شماری از بچه‌های یتیم را در منزل خود در کرمانشاه برعهده گرفتند که نخستین قدم در راستای تأسیس یتیم خانه ای در این شهر بود.